Zasada działania generatorów wodoru i wodorotlenu w silnikach spalinowych ma się następująco. Gaz który jest wytwarzany w generatorze trafia do zbiornika wyrównawczego gdzie rozdziela się na wodę i gaz. Gaz jest następnie kierowany wężykiem do kolektora ssącego. Kolektor ssący wysysa podciśnieniowo wyprodukowany gaz który następnie trafia wraz z zassanym powietrzem do silnika. Należy dodać że bardzo znacząco zmienia się skład mieszanki powietrznej, ponieważ zmienia się stążenie wodoru i tlenu w sasysanym powietrzu.
Co się dzieje ?
Gaz podnosi liczbę oktanową i cetanową mieszanki paliwowo powietrznej. W zależności od sprawności silnika wzrasta moc i spada spalanie paliwa. Zależność na ogół jest taka że im starszy silnik (przed 2002 rokiem). Można osiągnąć najwyższe oszczędności w paliwie. Natomiast w silnikach po 2002 roku na ogół podnosi się moc odczuwalna silnika.
Z czego to wynika ?
Wynika to z ilości paliwa która jest efektywnie wykorzystywana. Mówiąc w skrócie, wodór podnosi sprawność spalania efektywnego paliwa. Starsze silniki nie dopalały paliwa tak skutecznie jak robią to silniki współczesne. W nowszych jak już wspomniałem uzyskujemy efekt wzrostu mocy – ponieważ konstrukcyjnie są doskonalsze. Na przykładzie, starsze silniki mają mniej mocy niż współczesne przy czym pobierają taką samą ilość paliwa. Największe oszczędności można osiągnąć w silnikach diesla ponieważ w tej konstrukcji stosuje się stare rozwiązania. Dodatkowo cykl pracy jest wolniejszy niż w silnikach benzynowych. Natomiast ilość wytwarzanego gazu dla danej pojemności jest identyczna. Nie można zastosować większego generatora dla danej pojemności silnika ponieważ występują tu ograniczenia mocy alternatora i mocy silnika.
